Gefrituurde oreo's, apen, zon, zee en strand

Su'er se dai vrienden, vriendinnen, familie en geïnteresseerden,

Eeennnn toen was het alweer meer dan een maand geleden dat ik mijn eerste blog schreef, oeps. Ik zal het daarom proberen kort maar krachtig te houden.

Na een Khmer nieuwjaarsfeestje met traditionele spelletjes, dansjes, vreemde maar lekkere rijstcakejes en veel gezelligheid, was het alweer tijd voor 2 weken vakantie. Tijd om andere culturele (TOERISTISCHE) hoogtepunten van Cambodja te zien.

Ons tripje begon op woensdagochtend half 6 's ochtends. Onze Mekong Express Limousin bus zou om half 8 van het busstation buiten de stad vertrekken dus moesten wij uiterlijk om half 7 bij het kantoortje in Siem Reap zijn. Om vervolgens een uur lang alle Chinezen van hun hotel op te halen, wat wel leuk was omdat ons dit langs plekjes leidden die we anders nooit zouden zien. Eenmaal bij het busstation aangekomen vertrok onze bus keurig om half 8. De reis heb ik lichtelijk verdrongen. Wat ik me nog kan herinneren is dat het landschap verdacht veel op dat van Nederland leek, behalve de palmbomen hier en daar, en dat ik me heb verbaasd over de kwaliteit van de enige 'hoofdweg' van Siem Reap naar Phnom Penh. Het is dat we in een Limousin Bus zaten anders hadden we nu nog last van de blauwe plekken.

Eenmaal in Phnom Penh mistte we het schattige Siem Reap meteen. Overal waar je keek waren mensen, ratten, vuilnis, tuktuks, gefrituurde oreo's, motooohbikes, toeristen, bedelende kindjes, hoge gebouwen en apen (?!). Cultuurschok all over again. De volgende dag begon al vroeg. Om 9 uur werden we opgehaald door een tuktuk die ons de hele dag voor maar 12 dollar (later snapte we waarom) rond wilde rijden. We begonnen bij S21 de gevangenis waar mensen werden vastgehouden wachtend op hun dood. Hier werden we meteen geconfronteerd met bloedspetters op de muren, origineel martelmateriaal, kleren van slachtoffers, cellen compleet intact en foto's van (gemartelde) mannen, jongens, vrouwen, meisjes, kinderen en baby's.
Nog lichtelijk in schock stapte we de tuktuk weer in op weg naar nog iets minder vrolijks, de killing fields. We reden de stad uit en kwamen in de suburbs van Phnom Penh, waar de tuktuk driver de weg voor zo'n 3 kwartier kwijt was (vandaar de 12 dollar). Aangenaam is anders. Na een avontuurlijke tocht kwamen we iets later dan gepland toch nog bij de killing fields aan.
De killing fields lieten ons zien waarom Cambodja zo is zoals het nu is en waarom wij hier als vrijwilligers zo hard nodig zijn. 1/3 van de (met name) intellectuele bevolking is vermoord. Het land is daarom nog steeds bezig zichzelf op te bouwen en de killing fields lieten ons zien waarom. Ik zal wat foto's uploaden omdat de beelden meer spreken dan een verhaaltje.

Na een bezoekje aan het Royal Palace was het alweer onze laatste avond in Phnom Penh, die we doorbrachten op een dakterras die ons een leuk uitzicht over de stad gaf.

Ennn toen was het tijd om naar Sihanoukville te gaan. Half 2 zou de pick up ons ophalen van het hostel en na 3 keer bellen waren ze er om half 3 nog niet. Lichtelijk gestresst zijn we een tuktuk ingesprongen die ons net op tijd op het busstation afzette. Afspraken maken is nog lastig voor de Cambodjanen, maar never mind we zijn er gekomen.

Sihanoukville was strand, zee, zon, wolken, sekstoeristen, Europeanen, Chinezen, Japanners, zoete pizza's, kokosnoten, buckets wodka redbull, watergevechten, vuurwerk en niet te vergeten de overheerlijke fajita's van Monkey Republic.

Na 5 dagen Sihanoukville was het tijd voor Koh Rong. Korte samenvatting van Koh Rong; wit strand, blauwe zee, palmbomen, houten hutjes en hippies. We liepen 5 meter vanaf ons hutje en stonden op het witte strand, 5 meter verder en we lagen in de helder blauwe zee. Maar het kan nog gekker, na een jungle wandeling van 3 kwartier (op slippers) kwamen we op Long Beach. 7 kilometer strand met nóg witter zand, een nóg blauwere zee en nóg minder mensen, heaven on earth!
Na 2 nachten Koh Rong en in het totaal 1,5 week van Siem Reap weg te zijn geweest, was het weer tijd om terug te keren. Ook de terugreis heb ik lichtelijk verdrongen omdat deze uiteraard over dezelfde weg terug ging. Wel weet ik dat toen ik wakker werd (geen idee hoe ik in slaap ben gevallen) we heelhuids in Siem Reap waren aangekomen.

Na dat ik mijn vakantie met 2 dagen voedselvergiftiging had verlengd, begon het 'gewone' leven hier weer. Elke ochtend naar de copyshop, op het fietsje, keer op keer verbaasd over hoeveel kinderen er op 1 scooter passen en toch nog steeds niet helemaal gewend aan de hitte. Maar het is alweer mei en dat betekent dat het regenseizoen begint én dat ik alweer op de helft van mijn tijd hier zit! Lekker cliché maar de tijd vliegt en ik heb geen idee waarheen..

Ik ga jullie nu proberen wat meer up to date te houden, maar zoals bij de meeste Cambodjanen beloftes meestal niet waar gemaakt worden, durf ik niks te beloven;)

Svakom from Cambodiaaaa!