10 varkens op een scooter
Blijf op de hoogte en volg Raisa
28 Maart 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
So'ur se dai vrienden, vriendinnen, familie en nieuwsgierigen,
Het is alweer meer dan een week geleden dat ons vliegtuig keurig op de radar bleef en ons veilig naar Siem Reap airport bracht. Na een soepele vlucht van in het totaal 16,5 uur stonden Bjarny en ik voor we het ons konden beseffen, met onze spijkerbroek, trui, sokken en dichte schoenen, op onze eind bestemming. Na 3 meter lopen gutste het zweet over onze voorhoofden. Als je denkt dat het in Italië of Portugal heet kan zijn, forget it.
Na een hoop stempels, boos kijkende ambtenaren en veeeel toeristen, kregen we ons paspoort met het juiste visa terug en kon ons avontuur beginnen. Geheel volgens het plaatje werden we opgehaald met de tuktuk. Langzaam begon het tot me door te dringen dat we toch echt in Siem Reap waren. Zo normaal als het nu al lijkt keek ik toen mijn ogen uit. Eenmaal aangekomen bij ons eerste verblijf ontmoette we Mayke, ons 3e kamergenootje.
Die avond ontmoette we alle andere volunteers bij het family dinner in Thida's huis. Maar ik was zooo moe dat ik me er niet zo veel van kan herinneren;)
Na een snelle rondleiding door Siem Reap donderdag, was het vrijdag (nacht) tijd voor een bezoekje aan de beroemde Angkor Wat. Om 4:00 piepte de wekker en gingen we zonder ontbijt en samen met 100 andere tuktuks richting de tempels. Nou die 4:00 uur wekker was totally worth it, een zonsopkomst achter de tempels echt magnifique. Om 7 uur, als alle andere toeristen de tempels alweer verlaten, begon voor ons de rondleiding. 6 uur lang hebben we rondgeslenterd (want het was echt slenteren) en maar ongeveer 10% van de tempels gezien. Gelukkig zit ik hier nog 12 weken en heb ik alle tijd om daar verandering in te brengen.
Die avond hebben we kennis gemaakt met DE pubstreet. Toeristen, tuktuks everywhere en niet te vergeten de kroegen die een wedstrijd houden wie hun muziek het hardst kan zetten, zorgen voor een gezellige sfeer op de straat.
Zaterdag was freeee time dus konden we eindelijk uitslapen en aan het zoutwater zwembad liggen.
Zondag hebben we een poging gedaan om iets van de taal hier te leren. Ze zullen het niet waarderen als ik zeg dat het op Chinees lijkt, maar er is echt nikssss van te maken. Ik hou het voorlopig bij hallo en 1 t/m 5.
Maandag was alweer de laatste dag van de oriëntatie en begon het serieuze deel, de Child Protection Course. Hierbij moet je denken aan hoe herken je mishandeling, uitbuiting, extreme armoede, etc. Alles wat ze vertellen lijkt zo onwerkelijk tot je Siem Reap uit fietst en je in de 'suburbs' komt. Bijvoorbeeld de locatie van mijn schooltje en dat is dan nog relatief een goede buurt..
The real deal dinsdag. Eerste dag op het project. Het zou vanaf mijn accommodatie 4 km fietsen zijn, ik fiets het in 15 minuten (in een ruuuustig tempo). Rare meters maken die Cambodjanen..
Toen ik eenmaal heelhuids aankwam, (wat ook een opgave is omdat mensen hier hun rijbewijs voor een leuk bedrag kunnen kopen!!:o) werd ik verwelkomt door een Canadese volunteer die mij een rondleiding gaf door het 'parkje'. Grace House Community Centre is namelijk net een parkje met grindpaadjes die je naar de klaslokaaltjes leiden. Na de rondleiding werd ik voorgesteld aan mijn klasje. 20 kindjes van de leeftijd 4 t/m 7 jaar keken me met zwarte grote oogjes aan. "Hoooodmorning teacha, how ar yoeee todeii?" Smelt smelt. Aan het eind van de dag kreeg ik meteen 3 rekenboeken in mijn handen gedrukt met de verwachting dat ik wel wist welk niveau de kids hadden en of ik 40 kopietjes van de opdracht wilde maken. Slik, even wennen die Cambodjaanse mentaliteit.
Het is raar hoe snel je aan alles went. Het continue toeteren van de auto's, de geuren, het eten, begrafenissen die om 5 uur 's ochtends beginnen (met heeeel harde muziek), bruiloften met dezelfde muziek, fietsen tussen brommers met 10 varkens achterop en zelfs de hitte went al een beetje.
Op het moment ligt de lonely planet naast me om een reisje naar het zuiden te plannen. Nog maar 1 weekje en we hebben alweer 2 weken vakantie. Voor de nieuwsgierigen zonder facebook zal ik binnenkort wat foto's uploaden:)
Leaaaaa! (Doei)
Het is alweer meer dan een week geleden dat ons vliegtuig keurig op de radar bleef en ons veilig naar Siem Reap airport bracht. Na een soepele vlucht van in het totaal 16,5 uur stonden Bjarny en ik voor we het ons konden beseffen, met onze spijkerbroek, trui, sokken en dichte schoenen, op onze eind bestemming. Na 3 meter lopen gutste het zweet over onze voorhoofden. Als je denkt dat het in Italië of Portugal heet kan zijn, forget it.
Na een hoop stempels, boos kijkende ambtenaren en veeeel toeristen, kregen we ons paspoort met het juiste visa terug en kon ons avontuur beginnen. Geheel volgens het plaatje werden we opgehaald met de tuktuk. Langzaam begon het tot me door te dringen dat we toch echt in Siem Reap waren. Zo normaal als het nu al lijkt keek ik toen mijn ogen uit. Eenmaal aangekomen bij ons eerste verblijf ontmoette we Mayke, ons 3e kamergenootje.
Die avond ontmoette we alle andere volunteers bij het family dinner in Thida's huis. Maar ik was zooo moe dat ik me er niet zo veel van kan herinneren;)
Na een snelle rondleiding door Siem Reap donderdag, was het vrijdag (nacht) tijd voor een bezoekje aan de beroemde Angkor Wat. Om 4:00 piepte de wekker en gingen we zonder ontbijt en samen met 100 andere tuktuks richting de tempels. Nou die 4:00 uur wekker was totally worth it, een zonsopkomst achter de tempels echt magnifique. Om 7 uur, als alle andere toeristen de tempels alweer verlaten, begon voor ons de rondleiding. 6 uur lang hebben we rondgeslenterd (want het was echt slenteren) en maar ongeveer 10% van de tempels gezien. Gelukkig zit ik hier nog 12 weken en heb ik alle tijd om daar verandering in te brengen.
Die avond hebben we kennis gemaakt met DE pubstreet. Toeristen, tuktuks everywhere en niet te vergeten de kroegen die een wedstrijd houden wie hun muziek het hardst kan zetten, zorgen voor een gezellige sfeer op de straat.
Zaterdag was freeee time dus konden we eindelijk uitslapen en aan het zoutwater zwembad liggen.
Zondag hebben we een poging gedaan om iets van de taal hier te leren. Ze zullen het niet waarderen als ik zeg dat het op Chinees lijkt, maar er is echt nikssss van te maken. Ik hou het voorlopig bij hallo en 1 t/m 5.
Maandag was alweer de laatste dag van de oriëntatie en begon het serieuze deel, de Child Protection Course. Hierbij moet je denken aan hoe herken je mishandeling, uitbuiting, extreme armoede, etc. Alles wat ze vertellen lijkt zo onwerkelijk tot je Siem Reap uit fietst en je in de 'suburbs' komt. Bijvoorbeeld de locatie van mijn schooltje en dat is dan nog relatief een goede buurt..
The real deal dinsdag. Eerste dag op het project. Het zou vanaf mijn accommodatie 4 km fietsen zijn, ik fiets het in 15 minuten (in een ruuuustig tempo). Rare meters maken die Cambodjanen..
Toen ik eenmaal heelhuids aankwam, (wat ook een opgave is omdat mensen hier hun rijbewijs voor een leuk bedrag kunnen kopen!!:o) werd ik verwelkomt door een Canadese volunteer die mij een rondleiding gaf door het 'parkje'. Grace House Community Centre is namelijk net een parkje met grindpaadjes die je naar de klaslokaaltjes leiden. Na de rondleiding werd ik voorgesteld aan mijn klasje. 20 kindjes van de leeftijd 4 t/m 7 jaar keken me met zwarte grote oogjes aan. "Hoooodmorning teacha, how ar yoeee todeii?" Smelt smelt. Aan het eind van de dag kreeg ik meteen 3 rekenboeken in mijn handen gedrukt met de verwachting dat ik wel wist welk niveau de kids hadden en of ik 40 kopietjes van de opdracht wilde maken. Slik, even wennen die Cambodjaanse mentaliteit.
Het is raar hoe snel je aan alles went. Het continue toeteren van de auto's, de geuren, het eten, begrafenissen die om 5 uur 's ochtends beginnen (met heeeel harde muziek), bruiloften met dezelfde muziek, fietsen tussen brommers met 10 varkens achterop en zelfs de hitte went al een beetje.
Op het moment ligt de lonely planet naast me om een reisje naar het zuiden te plannen. Nog maar 1 weekje en we hebben alweer 2 weken vakantie. Voor de nieuwsgierigen zonder facebook zal ik binnenkort wat foto's uploaden:)
Leaaaaa! (Doei)
-
28 Maart 2014 - 11:19
Anke :
Ha Raisa,
Wat een mooi verslag van je ervaringen, heel leuk beschreven.......dat proeft naar meer!
En voor ons ook zo herkenbaar...die varkens achter op de brommer...maar 10 heb ik er nooit gezien dat is wel heel erg veel, tsjonge.
En dan over een week vakantie........ga je die zelf invullen of speelt de organisatie daarin ook nog een rol?
NOu, geniet van alles.
Groeten van mij,
Anke
-
28 Maart 2014 - 14:05
Idelette:
Prachtig verhaal liefie. Ik kan niet wachten op de foto's. Have fun morgen ; - )) -
28 Maart 2014 - 15:21
Sarah:
Hi Nichtjee, Wat heb je een prachtig stukje geschreven! Ik ben ook heel benieuwd naar the pictures! Geniet ervan!
Liefs -
28 Maart 2014 - 15:42
Gerdien:
Hey Raisa,
bedankt voor je eerste verslag,……ik keek er al een beetje naar uit!!
Leuk geschreven hoor en inderdaad heel veel dingen zijn herkenbaar, fijne tijd nog verder,
ennne……..mooie foto's maken he!!!!
Groeten Gerdien. -
28 Maart 2014 - 18:43
Henk:
Ha teacha,
Wat een goed geschreven, humorvol verslag (je lijkt wel een dochter van ons), het komt helemaal tot leven.
Ik kijk uit naar de vervolgserie, want tja daar ontkom je natuurlijk niet meer aan!
Xx je vader
-
28 Maart 2014 - 20:44
Dineke:
Hoi Raisa,
Hier een reactie van een collega van Idelette.
We hebben al het een en ander over je belevenissen gehoord en wat mooi dat er multimedia is, kunnen we lekker meegenieten.
Mooi werk wat je doet, dit is een ervaring, dat pakt iemand je meer af.
Geniet er vooral van!
Groetjes! -
28 Maart 2014 - 21:03
Mirjan En Theo:
Hoi Raisa,
Wat spannend allemaal en een fantastische ervaring, zijn benieuwd naar wat
je allemaal nog meer gaat beleven, lezen we vast nog wel!
lieve groetjes Mirjan en Theo -
29 Maart 2014 - 19:59
Vivian:
Hee Raisa,
Orientatietraject?!?! Creative writing is wat voor je! Alleen de titel bezorgde me al de krampen. Leuk om te lezen wat je nu aan het doen bent en dat het je goed af gaat! Ondertussen ben ik begonnen aan m'n volgende oriëntatietraject met betrekking tot een backpack reis, wie weet zie ik je nog in Cambodja!
Liefs x je Groep F maat die op de dinsdagen nu maar in haar eentje almhoff naar binnen werkt.
-
31 Maart 2014 - 10:57
Oost Rodermond:
Hallo Raisa,
Wat een kleurrijk en prachtig verhaal heb je van je eerste ervaring gemaakt.
Niet lang geleden kregen wij een powerpoint-presentatie gestuurd, met allemaal mooie en grappige foto's gemaakt in Cambodja.
Daar moesten we aan denken toen je schreef over die tien varkens op de brommer, zo'n foto was er n.l. ook bij.☺☺
Geniet van je ervaringen en hou ons op de hoogte.
Groeten,
t.Aartje en o.Oost -
31 Maart 2014 - 17:01
FransJozef Van Nispen:
Beste Raisa, wat goed om al je spannende verhalen te volgen. Al mijn herinneringen aan India komen weer sterk terug wanneer ik je reisverslag lees. Vooral de auditieve en geur herinneringen! Succes met je werk en de kinderen. Hartelijke groet van FransJozef van Nispen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
